بررسی مسال? تحریم ایران در دو روزنام? نیویورک تایمز و تهران تایمز از دیدگاه تحلیل گفتمان انتقادی

ازآنجاکه مطبوعات با استفاده از زبان و راهکار های کلامی آن سعی در القاء نگرشی خاص به مخاطبان خود دارند، می توان از طریق تحلیل گفتمانی این رسانه، ایدئولوژی پنهان و روابط قدرت آن ها را آشکار ساخت. در این راستا، پژوهش حاضر به بازنمایی مسأله تحریم ایران در دو روزنام? نیویورک تایمز و تهران تایمز در یک دور? سه ساله (2011 تا 2013) از دیدگاه تحلیل گفتمان انتقادی می پردازد تا نشان دهد که روزنامه ها چگونه با استفاده از راهکار-های کلامی سعی در "ساختن واقعیت" و القاء ایدئولوژی خاص در ذهن مخاطبان خود دارند. به این منظور، از هریک از دو روزنامه، 32 عنوان به صورت تصادفی جهت تحلیل براساس دستور نقشی- نظام مند هلیدی انتخاب-گردید. همچنین از هریک از دو روزنامه، 10 گزارش خبری نیز به صورت تصادفی انتخاب شده و با استفاده از راهکار-های نحوی مانند نقل قول، برجسته سازی و اسم سازی و نیز راهکار های واژگانی، نام گذاری، پیش فرض، تعمیم و تکمیل افراطی که همگی از ابزارهای تحلیلی رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی هستند، تحلیل شدند و نتایج زیر بدست آمد: اول، نحو? بازنمایی مسأل? تحریم ایران در این روزنامه ها کاملا" متفاوت است و هردو روزنامه سعی در القاء تصویری مثبت از گروه خودی و تصویری منفی از گروه غیرخودی در ذهن مخاطبان خود دارند. دوم، هردو روزنامه از بین راهکار های نحوی، بیشتر از نقل قول و برجسته سازی و از بین راهکار های واژگانی نیز بیشتر از گزینش واژگانی در جهت بازنمایی تصویر دلخواه از تحریم ایران، بهره گرفته اند. سوم، استفاده از تمام راهکار های کلامی فوق با "مربع ایدئولوژیک" ون دایک، یعنی "مثبت نمایی ما و منفی نمایی دیگران" هم سو است.